هوای جام صبوح و می شبانه از صائب تبریزی غزل 6343

1 هوای جام صبوح و می شبانه مکن دل چو کعبه خود را شرابخانه مکن

2 دو تیغ را نکشد یک نیام در آغوش برون نرفته ز خود یاد آن یگانه مکن

3 به جستجوی تو هر خوشه صد زبان شده است برای نان دل خود چاک همچو دانه مکن

4 تو نونیاز و زمانه است کهنه کشتی گیر تلاش کشتی خصمانه با زمانه مکن

5 حضور تیره دلان سرمه سای آوازست در آن چمن که بود زاغ، آشیانه مکن

6 مباد شانه شمشاد دلشکسته شود دگر به دست، سر زلف خویش شانه مکن

7 درین دو هفته که گل گرم محمل آرایی است دماغ صرف سرانجام آشیانه مکن

8 به گرد کعبه نگشتن ز سست عزمی توست گران رکابی توفیق را بهانه مکن

9 درین زمانه که دشمن ز خانه می خیزد دلیر تکیه به خاشاک آشیانه مکن

10 چو قطره تن به جلای وطن مده ز محیط سوار ابر مشو، برق تازیانه مکن

11 چو داغ لاله گره کن نفس به دل صائب ز تنگ حوصلگی آه عاشقانه مکن

12 ازین غزل دل عشاق سوختی صائب دگر خیال غزل های عاشقانه مکن