خط نارسته که در لعل لب از صائب تبریزی غزل 1489

1 خط نارسته که در لعل لب جانان است همچو زهری است که در زیر نگین پنهان است

2 خال مشکین تو از زلف دلاویزترست خط ریحان تو گیرنده تر از قرآن است

3 قفل گردیدن دریاست نظر بستن من مژه بر هم زدنم بال وپر طوفان است

4 زینهار از لب خندان به دل تنگ بساز که گشاد تو چو تیر از گره پیکان است

5 کار بر زنده دلان چرخ نمی سازد تنگ پسته هر چند که در پوست بود خندان است

6 سبز از آبله دست شود تخم امید گر چه ظاهر سبب نشو و نما باران است

7 عمر پیران کهنسال به سرعت گذرد رو به پستی چو نهد آب، سبک جولان است

8 یوسف افتاد گر از مکر زلیخا در بند مصر از جوش خریدار به من زندان است

9 نیست از داغ غباری به دل من صائب نفس سوختگان مغز مرا ریحان است