دلبر محجوب می خواهد دل از صائب تبریزی غزل 293

1 دلبر محجوب می خواهد دل پر خون ما غنچه نشکفته باشد سبز ته گلگون ما

2 از حجاب ظلمت این دیوانه بیرون آمده است دیده آهو نگردد رهزن مجنون ما

3 از غبار عقل لوح خاطر ما ساده است زلف لیلی می کند فراشی هامون ما

4 از برومندی چو شاخ گل به رقص آورده است چوب خشک دار را جوش نشاط خون ما

5 گر چه ما در باددستی چون حباب افسانه ایم دیده دریا بود بر کاسه وارون ما

6 راز پنهانی که جم در جام نتوانست دید بی حجاب از خشت خم می بیند افلاطون ما

7 نکته دلچسب ما با خامشی هم چاشنی است خامه را بی شق کند شیرینی مضمون ما

8 با کمال نازکی افکار ما بی مغز نیست هر حبابی کشتی نوحی است در جیحون ما

9 هر که با ما همسفر شد روی آسایش ندید عقده منزل ندارد جبهه هامون ما

10 در ریاض آفرینش چون دو سرو توأمند حسن روزافزون یار و عشق روزافزون ما

11 عشق تا مشاطه افکار ما صائب شده است خال کنج لب بود هر نقطه موزون ما