قدم برون منه از خلوت نهانی از صائب تبریزی غزل 5252

1 قدم برون منه از خلوت نهانی دل که می کنند گرانبارت از گرانی دل

2 سوار دل شو اگر ذوق لامکان داری که نیست هیچ براقی به خوش عنانی دل

3 چنان مکن که دل ما در اضطراب آید که عرش می تپد از بال و پرفشانی دل

4 ستاره دل خوش شبنم سحرگاه است چو غنچه زود زوال است کامرانی دل

5 مخور چو پسته خندان فریب خنده خشک شکر به کار براز خنده نهانی دل

6 رخ تو چون نشود گلگل از توجه ما ز سنگ لاله بروید زباغبانی دل

7 کجا شکسته مادر درست خواهی کرد ترا که زلف شکسته است از گرانی دل

8 کجاست اهل دلی تا بیان کنم صائب که کار تیغ زبان کرد بی زبانی دل