خواب و بیداری آن نرگس از صائب تبریزی غزل 1472

1 خواب و بیداری آن نرگس مخمور خوش است این سرایی است که در بسته و معمور خوش است

2 نه همین روی زمین از تو شکر می خندد کز شکرخند تو در زیر زمین مور خوش است

3 هر کبابی که بود شور، نمی باشد خوش دل کبابی است که هر چند بود شور خوش است

4 خاکساری ز بزرگان جهان زیبنده است این سفالی است که در مجلس فغفور خوش است

5 در نگین خانه نگین جلوه دیگر دارد بر سر دار فنا مسند منصور خوش است

6 خون مرده است به چشم تو شب از مرده دلی ورنه بیداردلان را شب دیجور خوش است

7 چند در پرده کسی راز خود اظهار کند؟ ارنی گفتن موسی به سر طور خویش است

8 دوزخ بی هنران صحبت بینایان است خانه هر چند که تاریک بود عور خوش است

9 نیست باز آمدن از فکر و خیال تو مرا با رفیقان موافق سفر دور خوش است

10 می زند بر جگر تشنه لبان آب، عقیق با خیال تو دل صائب مهجور خوش است