آهی که ز دلهای هوسناک برآید از صائب تبریزی غزل 4433

1 آهی که ز دلهای هوسناک برآید دودی است که از بوته خاشاک برآید

2 در سوزش دل کوش که در مزرعه امکان تخمی که شود سوخته از خاک برآید

3 بیرون نبرد سرکشی از خوی نکویان گر آه جگر سوز به افلاک برآید

4 از باده گلرنگ مرا باز شود دل از گریه گره گر ز رگ تاک برآید

5 صبحی که تو از دل سیهی خنده شماری آهی است که از سینه افلاک برآید

6 از گنج به افسون نکند مار جدایی قارون چه خیال است که از خاک برآید

7 آهی که کند داغ جگر گاه فلک را از سینه گرم و دل غمناک برآید

8 از تیرگی بخت مکن شکوه که این دود صائب ز دل شعله ادراک برآید