حضور می طلبی سینه را مصفا از صائب تبریزی غزل 6334

1 حضور می طلبی سینه را مصفا کن گهر پرست تو گنجینه را مصفا کن

2 ز خانه بصفا میهمان نگردد کم همین تو سعی کن آیینه را مصفا کن

3 مه از گرفتگی آمد برون به جام زدن تو هم به جام زدن سینه را مصفا کن

4 دگر برای چه روزست باده روشن؟ ز تیرگی شب آدینه را مصفا کن

5 نظر به صافی چشمه است جویباران را به دشمنان دل پر کینه را مصفا کن

6 ذلیل می شود از رقعه طمع درویش ز پینه خرقه پشمینه را مصفا کن

7 به لوح ساده توان کرد حسن را تسخیر ز جوهر آینه سینه را مصفا کن

8 هلال آینه روشن است صائب حسن تو همچو صبح همین سینه را مصفا کن