صیقل روح و طباشیر جگر از صائب تبریزی غزل 1439

1 صیقل روح و طباشیر جگر مهتاب است جام شیری که برد دل ز شکر مهتاب است

2 شمع بالین من خسته تب گرم من است شربت سرد من تشنه جگر مهتاب است

3 شمع روشن گهران روشنی از هم گیرد رونق افروز می پاک گهر مهتاب است

4 این چه رمزست که در خانه دربسته دل از فروغ رخ او تا به سحر مهتاب است

5 هر دلی مظهر انوار تجلی نشود پیش مهر آن که کند سینه سپر مهتاب است

6 در دل ماست نهان یار و جهان روشن ازوست ماه جای دگر و جای دگر مهتاب است

7 چشمه مست من رنگ نمی گرداند در سرای من اگر سیل، گر مهتاب است

8 دل صائب نخورد آب ز هر ماه جبین زنگ آیینه ارباب نظر مهتاب است