زهر در ساغر مرا از سیر از صائب تبریزی غزل 1046

1 زهر در ساغر مرا از سیر ماه و انجم است آسمان پر کواکب شیشه پر کژدم است

2 چرخ معذورست در افشردن دلهای خلق نخل ماتم تازه رو از آب چشم مردم است

3 کار نادان می شود مشکل تر از تدبیر خویش از لگد محکم شود خاری که در زیر دم است

4 از علایق رشته ای تا هست، جان آزاد نیست تا رگ خامی بود در باده، محبوس خم است

5 خرد مشمر جرم را هر چند باشد اندکی کز بهشت آواره آدم از برای گندم است

6 دوری ظاهر حجاب تشنه دیدار نیست قطره در هر جا که باشد متحد با قلزم است

7 از صفای سینه مستورست صائب داغ من پرتو خورشید تابان پرده دار انجم است