دشت بیرون نامده است از از صائب تبریزی غزل 4773

1 دشت بیرون نامده است از ماتم مجنون هنوز داغها از لاله دارد سینه هامون هنوز

2 دامن از خون شفق صبح قیامت پاک کرد می تراود از سر خاک شهیدان خون هنوز

3 گر چه شیرین سبکرو عمرها شد رفته است شمع روشن می توان کرد از پی گلگون هنوز

4 نگسلد پیوند روحانی ز دست انداز مرگ می توان از خم شنید آواز افلاطون هنوز

5 عشق بر لوح دلم روزی که رنگ داغ ریخت ساده بود از نفش اختر صفحه گردون هنوز

6 زان می روشن که در پیمانه خورشید ریخت عشق آتشدست، می گردد سرگردون هنوز

7 صائب از اشکی که چشم من نثارش کرده است می جهد چون برق نبض موجه جیحون هنوز