گوهر کامل عیاران چشم از صائب تبریزی غزل 4827

1 گوهر کامل عیاران چشم نمناک است و بس تحفه روشندلان آیینه پاک است و بس

2 هرگروهی قبله ای دارند ارباب نیاز قبله حاجت روای ما دل چاک است و بس

3 شیر و شکر از عداوت خون هم را می خورند سازگاری در میان برق و خاشاک است و بس

4 خرمن بی حاصلان پهلو به گردون می زند در شکست خوشه ما برق چالاک است و بس

5 صبح را زخم نمایان مشرق خورشید شد روزنی گر دارد این غمخانه فتراک است و بس

6 ذره تا خورشید از جام طلب سرگشته اند نه همین سرگشتگی مخصوص افلاک است و بس

7 کاسه لیسان فروغ مه گروه دیگرند ماهتاب کلبه مانور ادراک است و بس

8 گریه اطفال آرد خون مادر را به جوش بحر رحمت را نظر بر چشم نمناک است و بس

9 ذوق مستی از حضور خسروی بالاترست دولت بال همادر سایه تاک است و بس

10 از نکورویان به دیداری قناعت کرده است دامن آیینه از گرد هوس پاک است و بس

11 دست حاتم هم بساط جود را طی کرده است نه همین قارون ز خست در ته خاک است و بس

12 مشکلی چون رو دهد سردرگریبان می برند فتح باب اهل دل از سینه چاک است و بس

13 تا به کی غربال خواهی کرد روی خاک را؟ گوهر آسودگی در سینه خاک است و بس

14 بی شعوران از شراب کامرانی سرخوشند زهر در پیمانه ارباب ادراک است و بس

15 نیستی از ورطه هستی خلاصت میکند صندل این دردسر در قبضه خاک است و بس

16 صائب ارباب هوس در عهد او آسوده اند غمزه اش در کشتن عشاق بیباک است و بس