گذشته است ز تعریف،قد از صائب تبریزی غزل 5021

1 گذشته است ز تعریف،قد رعنایش الف کشد به زمین سرو پیش بالایش

2 زسوزن مژه خویش چشم آن دارم که چشم خویش بدوزم به چشم شهلایش

3 حریف تلخی بادام چشم او که شود؟ تلافی ار ننماید لب شکرخایش

4 به رنگ هاله فلکها تمام آغوشند که سر زند ز افق ماه عالم آرایش

5 همان حلاوت کنج دهان به کام رسد به هرکجا که زنی بوسه از سراپایش

6 ز انفعال فلاخن کند ترازو را اگر به خانه زین بنگرد زلیخایش

7 (فتدرهش به خیابان عمر جاویدان چو سایه هرکه تواند فتاد درپایش )

8 مرا به گلشن جنت چه می بری صائب؟ فکنده است مرا دربهشت سودایش