1 نوش این غمخانه در دنبال دارد نیش را شکوه ای از تلخکامی نیست دوراندیش را

2 سوز دل از دست می گیرد عنان اختیار شمع نتواند گره زد اشک و آه خویش را

3 خال مشکین است ازان سیب ذقن ظاهر شده؟ یا شب قدری است گرد آورده نور خویش را

4 حاصلی غیر از جگر خوردن ندارد راستی نان به خون تر می شود صبح صداقت کیش را

5 پیش پای فکر رنگین هیچ راهی دور نیست چون حنا یک شب به هندستان رساند خویش را

6 می رود از کوته اندیشی به استقبال مرگ بی ضرورت می دواند هر که اسب خویش را

7 گر چه می سازند خود را دیگران در خانه جمع گم کند در خانه آیینه خودبین خویش را

8 پاس همراهان کاهل سنگ راه من شده است ور نه صائب من به منزل می رساندم خویش را