آن که چاک سینه ام از غمزه از صائب تبریزی غزل 1089

1 آن که چاک سینه ام از غمزه بیباک اوست خنده صبح قیامت یک گریبان چاک اوست

2 باده عشق از سبکروحی به ما آمیخته است ورنه روی آسمان نیلی ز دست تاک اوست

3 برق می بوسد زمین خاکساران را ز دور وقت آن کس خوش که تخمش در زمین پاک اوست

4 دام راه ما نگردد حلقه زلف مجاز ما و صیادی که گردون حلقه فتراک اوست

5 مرگ می ترسد ز عاشق، ورنه در روی زمین هر که را گیرند نام از سرکشان، در خاک اوست

6 آن که صائب نعل ما از شوق او در آتش است خرده انجم سپند روی آتشناک اوست