شب که بر انجمن آن شعله از صائب تبریزی غزل 1627

1 شب که بر انجمن آن شعله سیراب گذشت عرق شمع ز پیراهن مهتاب گذشت

2 خنده کبک به کهسار زند تمکینش آن که از خانه ما تند چو سیلاب گذشت

3 دوش کان سرو روان سایه به مسجد افکند چه ز خمیازه آغوش به محراب گذشت

4 طی شد آن عهد که دل شکوه دوران می کرد این جراحت ز برون دادن خوناب گذشت

5 ای که از روی تو شد روی زمین آینه زار باید از لغزش مستانه سیماب گذشت

6 صاحب اشک ندامت غم دوزخ نخورد می توان سالم از آتش به همین آب گذشت

7 چون سیاووش مسلم گذرد از آتش هر که مردانه تواند ز می ناب گذشت

8 خون مرده است ز شب آنچه به غفلت گذرد زنده دل آن که تواند ز سر خواب گذشت

9 مغز را بوی دل سوخته از جا برداشت تا که امروز ازین دشت جگرتاب گذشت؟

10 نیست در عالم اسباب، صفایی صائب آن بود صاف که از پرده اسباب گذشت