کوته اندیشی که طاعات از صائب تبریزی غزل 1143

1 کوته اندیشی که طاعات ریایی کرده است خویش را محروم از مزد خدایی کرده است

2 دست خشک آسمان، خورشید عالمتاب را کاسه دریوزه شبنم گدایی کرده است

3 نیست تاب حرف سختم، گر چه سنگ کودکان استخوان را در تن من مومیایی کرده است

4 با هوسناکی نگردد جمع حسن عاقبت از هدف قطع نظر تیر هوایی کرده است

5 سینه اش مجمر شده است از تیر باران چون هدف هر که از گردن فرازی خودنمایی کرده است

6 با گرفتاری قناعت کن که در این دامگاه بند ما را سخت، انداز رهایی کرده است

7 تا چه با عاشق کند آن لب، که جام باده را بوسه اش خون در جگر از بد ادایی کرده است

8 گلستان امروز دارد آب و رنگ تازه ای تا ز رخسار که گل شبنم ربایی کرده است؟

9 نیستم نومید از بی دست و پایی تا صدف قطره ها را گوهر از بی دست و پایی کرده است

10 همچو بار طرح بر دوشم گرانی می کند تا سرم از پای خم صائب جدایی کرده است