تنگ خلقی شعله دوزخ سرشتی از صائب تبریزی غزل 1158

1 تنگ خلقی شعله دوزخ سرشتی بوده است جبهه وا کرده صحرای بهشتی بوده است

2 اعتباری را که در خوبی سرآمد گشته بود ما به چشم عاقبت دیدیم زشتی بوده است

3 دور باش صد بلا گردید درد و داغ عشق غوطه خوردن در دل آتش بهشتی بوده است

4 در سر زاهد به غیر از خودپرستی هیچ نیست این کدوی پوچ، قندیل کنشتی بوده است

5 از لحد خوابش نگردد تلخ چون تن پروران بستر و بالین هر کس خاک و خشتی بوده است

6 شور لیلی از سر مجنون به جان دادن نرفت پیچ و تاب عشق، خط سرنوشتی بوده است

7 چرخ مینایی که عقل پیر یک دهقان اوست از سواد بیکران عشق، کشتی بوده است

8 قامتش خم گشت و نگذارد قدم در راه راست راستی صائب عجب غفلت سرشتی بوده است