آیینه را توجه خاطر به از صائب تبریزی غزل 1921

1 آیینه را توجه خاطر به گلخن است هر جا صفای قلب دهد روی، گلشن است

2 در دور ما که سنگ به سایل نمی دهند دست و دل گشاده نصیب فلاخن است

3 بی جبهه گشاده، سخن رو نمی دهد این ماجرا ز طوطی و آیینه روشن است

4 پیچیده است خنده و شیون به یکدگر این نکته از صدای شکفتن مبرهن است

5 همت به بی نیازی من ناز می کند یک سرو در سراسر این سبز گلشن است

6 با سرگذشتگان چه کند موج حادثات؟ شمع خموش را چه غم از باد دامن است؟

7 پیچیده است اگر چه چو جوهر زبان ما احوال ما به تیغ تو چون آب روشن است

8 نتوان به روی دختر رز چشم غیر دید در خانه ای شراب ننوشم که روزن است

9 صائب کسی که عشق بود اوستاد او در هر فنی که نام توان برد، یک فن است