عشق بیتابی ذرات جهان از صائب تبریزی غزل 1440

1 عشق بیتابی ذرات جهان را سبب است زردی چهره خورشید ز درد طلب است

2 یک زمان بی دم گرم و نفس سرد مباش که ز انفاس، همین یک دو نفس منتخب است

3 مگشا لب به شکرخند که در عالم درد رخنه مملکت دل، دم صبح طرب است

4 چون صدف هر که به دریوزه دهن باز کند گر چه در آب گهر غوطه زند، خشک لب است

5 دل ز بیداری شب، زنده جاوید شود چشمه خضر نهان در ته دامان شب است

6 ماه و خورشید بود شمع ته دامانش سر زلفی که سیه روزی ما را سبب است

7 سبز تلخی نتوان یافت به شیرینی تو گوشه چشم ترا چاشنی کنج لب است

8 چه کند صائب مسکین نگدازد چون موم؟ روزگاری است که دربند گران ادب است