لب لعلت ز می ناب رباینده از صائب تبریزی غزل 1462

1 لب لعلت ز می ناب رباینده ترست چشم مخمور تو از خواب رباینده ترست

2 نگه گرم تو از برق سبک جولانتر طرز رفتار ز سیلاب رباینده ترست

3 حسن تلخ تو گلوسوزترست از شکر خم زلف تو ز قلاب رباینده ترست

4 حسن تلخ تو گلوسوزترست از شکر خم زلف تو ز قلاب رباینده ترست

5 پرتو صبح بناگوش تو در سایه زلف دیده را از شب مهتاب رباینده ترست

6 نیست از حلقه آن زلف برون شد دل را این سبکدست ز گرداب رباینده ترست

7 عالمی دست ز جان شست ز نظاره او خط تردست تو از آب رباینده ترست

8 خطر از بیخبری بیش بود پیران را در دم صبح، شکرخواب رباینده ترست

9 پیش چشمی که شناسد خطر خودبینی آب آیینه ز سیلاب رباینده ترست

10 تا نظر یافتم از چشم نکویان صائب سخن من ز می ناب رباینده ترست