هنوز خط ز لب یار برنخاسته از صائب تبریزی غزل 1742

1 هنوز خط ز لب یار برنخاسته است غبار فتنه ازین رهگذر نخاسته است

2 ز بخت تیره من از آفتاب نومیدم وگرنه صبح ز من پیشتر نخاسته است

3 مکن به دل سیهان پند خویش را ضایع که خون مرده به صد نیشتر نخاسته است

4 نچیده است گل از روی دولت بیدار ز خواب هر که به روی تو برنخاسته است

5 ز لرزش دل عشاق کی خبر داری؟ که آه سرد ترا از جگر نخاسته است

6 ز تندباد حوادث نمی روم از جای فتاده ای چو من از خاک برنخاسته است

7 ز محفلی که مرا جستن است در خاطر سپند از آتش سوزنده برنخاسته است

8 مکن به سنگدلان صرف آبرو صائب که هیچ ابر ز آب گهر نخاسته است