خط تو تیغ به رخسار آفتاب کشید از صائب تبریزی غزل 4027

1 خط تو تیغ به رخسار آفتاب کشید هزار حلقه به گوشش ز پیچ وتاب کشید

2 ز خط چگونه کنم ترک آن لب میگون که می توان عرق از درد این شراب کشید

3 ز خط حضور دل داغ دیده می داند به سایه رخت خود آن کس کز آفتاب کشید

4 به پیچ وتاب ازان زلف او سرآمد شد که پیش موی میان مشق پیچ وتاب کشید

5 به زخمی از دم تیغ تو سرفراز نشد اگر چه جاذبه من ز آهن آب کشید

6 کباب همت مردانه زلیخایم که یوسف از چه کنعان به جای آب کشید

7 شدم مقید دنیا ز تشنه چشمیها به دام خویش مرا موجه سراب کشید

8 بود بجا ز سخن آبرو طمع کردن اگر توان ز گل کاغذی گلاب کشید

9 ز پیچ تاب مکش سر چو بیدلان صائب که رشته را به گهر سر ز پیچ وتاب کشید