خط تو سلسله خود به مشک از صائب تبریزی غزل 3886

1 خط تو سلسله خود به مشک ناب رساند کمند زلف تو خود را به آفتاب رساند

2 چگونه شمع تجلی ز رشک نگدازد رخ تو خانه آیینه را به آب رساند

3 هلاک فیض سبکروحیم که از گلشن به یک نفس سر شبنم به آفتاب رساند

4 هزار کاسه پراز خون نوح بخت ضعیف پی گذشتن من زورق حباب رساند

5 بلندگشت زهر گوشه هایهوی سپند دگر که دست به آن گوشه نقاب رساند

6 همان به چشم تو از ذره کم عیارتریم اگر چه شهرت مارا به آفتاب رساند

7 عجب که مصرعی از پیش کلک او بجهد چنین که صائب ما مشق انتخاب رساند