زبان شکوه اگر همچو خار از صائب تبریزی غزل 6872

1 زبان شکوه اگر همچو خار داشتمی همیشه خرمن گل در کنار داشتمی

2 هزار خانه چو زنبور کردمی پر شهد اگر گزیدن مردم شعار داشتمی

3 ز دست راست ندانستمی اگر چپ را چه گنج ها به یمین و یسار داشتمی

4 به ابر اگر دهن خود گشودمی چو صدف هزار عقد گهر در کنار داشتمی

5 به گرد شمع تو پروانه وار می گشتم اگر به گردش خود اختیار داشتمی

6 به درد عشق اگر مبتلا نمی گشتم چه دلخوشی من ازین روزگار داشتمی؟

7 خزان فسرده نمی کرد روزگار مرا اگر امید جنون از بهار داشتمی

8 اگر غبار تعلق فشاندمی از خویش دل سبک چو نسیم بهار داشتمی

9 اگر غبار دل خود نشستمی به سرشک هزار قافله در زیر بار داشتمی

10 قفس به دوش سفر کردمی ازین گلشن اگر ز درد طلب خارخار داشتمی

11 اگر به عالم بیرنگیم فتادی چشم کجا نظر به خزان و بهار داشتمی؟

12 ز آه کشتی دل بادبان اگر می داشت ازین محیط امید کنار داشتمی

13 گذشته بودی اگر دل ز پرده اسباب کجا ز چرخ به خاطر غبار داشتمی؟

14 به عیب خویش اگر راه بردمی صائب به عیبجوئی مردم چه کار داشتمی؟