بوسه از لعلت قدح در چشمه از صائب تبریزی غزل 1145

1 بوسه از لعلت قدح در چشمه کوثر زده است خنده از تنگ دهانت غوطه در شکر زده است

2 می توان کردن به نرمی راه در دلهای سخت رشته از همواری خود غوطه در گوهر زده است

3 در دبستان ریاضت، فرد باطل نیستیم صفحه پهلوی ما را بوریا مسطر زده است

4 چین ابرو را چه در آزار ما سر داده ای؟ غیر آه بی اثر دیگر چه از ما سر زده است؟

5 آسمان در شور چشمی بیگناه افتاده است اشک شور من نمک در دیده اختر زده است

6 صد خیابان سرو، پا انداز نخل سرکشت! با تن تنها مکرر بر صف محشر زده است

7 جوش غیرت می زند خون شفق از رشک من برق را مژگان آتشدست من خنجر زده است

8 چون ننوشد کاسه کاسه زهر صائب مدعی؟ کلک از شیرین زبانی نیش بر شکر زده است