1 شوخی که جلوه گاه بود دیده منش چون طفل اشک، روی توان دید درتنش

2 هر چند نیست قتل مرا احتیاج حکم حکم بیاضیی گذرانده است گردنش

3 پیداست همچو قبله نما از ته بلور از سینه لطیف دل همچو آهنش

4 آب حیات جامه به شبنم بدل کند شاید که در لباس کند سیر گلشنش

5 پای چراغ می شمرد آفتاب را چشمی که کرد دیدن آن روی روشنش

6 هرکس که دید سرو ترا درخرام ناز در خواب نوبهار رود پای رفتنش

7 مجنون که ناز از سگ لیلی نمی کشید امروز خوابگاه غزال است دامنش

8 صائب تلاش گلشن جنت چرا کند؟ آزاده ای که گوشه فقرست مسکنش