دل بی صبر به طوفان بلا از صائب تبریزی غزل 1433

1 دل بی صبر به طوفان بلا رهبر ماست بال موج خطر از کشتی بی لنگر ماست

2 بوسه آن لب میگون و لب ما، هیهات این می لعل، زیاد از دهن ساغر ماست

3 عشرت روی زمین، قالب بی جانی ازوست از سر کوی تو خشتی که به زیر سر ماست

4 راه عشق است که از سر بودش سنگ نشان هر که سر در سر این کار کند رهبر ماست

5 همچو اوراق خزان هر ورقش در جایی است گر به ظاهر دل صد پاره ما در بر ماست

6 دل ما از نفس سوختگان تازه شود هر کجا هست جگر سوخته ای عنبر ماست

7 نور خورشید در آیینه ما مستورست جای رحم است بر آن دیده که روشنگر ماست

8 چشم ما پردگی از سرمه حیرت شده است ورنه آن آینه رو در ته خاکستر ماست

9 هر دلی را سخن ما نپذیرد صائب سینه پاک دهانان، صدف گوهر ماست