دل سخت چو گردید نصیحت از صائب تبریزی غزل 4381

1 دل سخت چو گردید نصیحت نپذیرد سنگ از قدم راهروان نقش نگیرد

2 فریاد که جز عکس مراد آینه ما از ساده دلی صورت دیگر نپذیرد

3 سوزددل عشاق فزون شعله آواز در سوخته آتش نتواند که نگیرد

4 از آب شود آتش یاقوت فروزان از مهر دل هر که شود زنده نمیرد

5 رنگین مکن از باده لعلی رخ محجوب کاین آینه از آب گهر زنگ پذیرد

6 برسنگ زند گوهر بی قیمت خود را هرکس که ازین سنگدلان گوشه نگیرد

7 حیران جمال تو چو آیینه تصویر گر آب شود صورت دیگر نپذیرد

8 در دعوی تجرید مریدی که تمام است همت گه درمانگی از پیر نگیرد

9 هر جا که شود خامه صائب گهرافشان دریا ز صدف گوش محال است نگیرد