1 دولت ز دستگیری مردم بپا بود فانوس این چراغ ز دست دعابود

2 هر غنچه واشود به نسیمی درین چمن مفتاح قفل جود ز دست گدا بود

3 بازیچه نسیم شود کاسه سرش هر دل که چون حباب اسیر هوا بود

4 پیکان دهن به خنده چو سوفار باز کرد تا کی گره به کار من بینوا بود

5 شرم حضورچشم ز تردامنان مدار آیینه را به چشم چه نور حیا بود

6 آماده شکست خودم زیر آسمان چون دانه ای که در دهن آسیا بود

7 روزی درین بساط به بخت است واتفاق ورنه شکر خوش است که رزق هما بود

8 شوید به آب تیغ ز دل زنگ زندگی هر کس که چون قلم به سخن آشنا بود

9 در آتشم ز کشمکش عقل خام خود آسوده آن سفینه که بی ناخدابود

10 صائب زخانقه به خرابات روی کن کانجا شکسته ای که بود بوریا بود