خوبان دلم به زلف گره‌گیر از صائب تبریزی غزل 4126

1 خوبان دلم به زلف گره‌گیر بسته‌اند دیوانه مرا به دو زنجیر بسته‌اند

2 جمعی که زیر چرخ نفس راست کرده‌اند از بیم جان چو صبح دو شمشیر بسته‌اند

3 از رشک قاصدان سخنساز عاشقان مکتوب خود به بال و پر تیر بسته‌اند

4 جمعی که فتح باب ز گردون طمع کنند دل بر گشاد غنچه تصویر بسته‌اند

5 این کم عنایتی است که از لطف بی‌دریغ بر روی می‌کشان در تزویر بسته‌اند

6 در روزگار غنچه ما اهل حل و عقد چون گل حنا به ناخن تدبیر بسته‌اند

7 در پیش راه باده گلگون طلسم عقل سدی است کز شکر به ره شیر بسته‌اند

8 صائب ز عقل و کشمکش او چه فارغند آنان که دل به زلف گره‌گیر بسته‌اند