گل اندامی که می دادم به از صائب تبریزی غزل 372

1 گل اندامی که می دادم به خون دیده آبش را چسان بینم که گیرد دیگری آخر گلابش را؟

2 در آغوش نسیم صبحدم بی پرده چون بینم؟ گل رویی که من وا کرده ام بند نقابش را

3 به دست غیر چون بینم عنان طفل خودرایی که وقت نی سواری می گرفتم من رکابش را؟

4 به خونم زد رقم، تا با قلم شد آشنا دستش پریرویی که می بردم به مکتب من کتابش را

5 نهالی را که من چون تاک پروردم به خون دل چسان بینم به جام دیگران صائب شرابش را؟