چشم برق از اشتیاق خرمن از صائب تبریزی غزل 2336

1 چشم برق از اشتیاق خرمن من می پرد در پی آزار زخم چشم سوزن می پرد

2 شعله آتش اگر سیلی خور خوی تو نیست از چه رودایم چراغ از چشم گلخن می پرد؟

3 داغ ناسور مرا تحریک کس در کار نیست آتش ما کی به بال طرف دامن می پرد؟

4 فتنه دستی زآستین برکرد کاندر شهر و کوی بی محرک سنگ از چنگ فلاخن می پرد

5 بلبل ما چون کند آهنگ دوری از چمن آب و رنگ اعتبار از روی گلشن می پرد

6 صائب از نظاره ات گلزار اگر شد دور نیست در تماشای تو رنگ از روی گلشن می پرد