صائب تبریزی

صائب تبریزی

صائب تبریزی
صائب تبریزی

خاکساری در بلندی ها رسا از صائب تبریزی غزل 1121

غزل 1121 ام از 9863 غزلیات

خاکساری در بلندی ها رسا افتاده است

1 خاکساری در بلندی ها رسا افتاده است آسمان این پشته را در زیر پا افتاده است

2 عاشقان را نیست جز تسلیم دیگر مطلبی دیده قربانیان بی مدعا افتاده است

3 در چنین فصلی که نتوان جام می از دست داد از گل اخگر در گریبان صبا افتاده است

4 نیست جز تیری که بر ما خاکساران خورده است بر زمین تیری که از شست قضا افتاده است

5 بر لب دریا زبان بر خاک می مالم چو موج بخت من در نارسایی ها رسا افتاده است

6 از غریبان است در چشمش نگاه آشنا بس که چشم ظالمش ناآشنا افتاده است

7 می گذارد آستین بر دیده خونبار من دیده هر کس بر آن گلگون قبا افتاده است

8 می کند از دیده یعقوب روشن خانه را تا ز یوسف بوی پیراهن جدا افتاده است

9 عیب از آیینه بی زنگ برگردد به نقش عیبجو بیهوده در دنبال ما افتاده است

10 دارد از افتادگی صائب همان نقش مراد هر که در راه طلب چون نقش پا افتاده است

عکس نوشته
کامنت

سوالات متداول درباره شعر خاکساری در بلندی ها رسا افتاده است

شاعر شعر خاکساری در بلندی ها رسا افتاده است چه کسی است ؟

شاعر شعر خاکساری در بلندی ها رسا افتاده است صائب تبریزی می باشد.

شعر خاکساری در بلندی ها رسا افتاده است در چه دوره‌ای سروده شده است؟

این شعر در قرن 11 سروده شده است.

قالب شعر خاکساری در بلندی ها رسا افتاده است چیست ؟

قالب شعر خاکساری در بلندی ها رسا افتاده است غزل است

مضمون اصلی شعر خاکساری در بلندی ها رسا افتاده است چیست؟

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عارفانه, عاشقانه, مرگ, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عارفانه, عاشقانه, مرگ, می‌نوشی است.
بنر