دل بی غبار از لب خاموش از صائب تبریزی غزل 4281

1 دل بی غبار از لب خاموش می شود از جوهر آب آینه خس پوش می شود

2 بی مغز را کند دهن بسته مغزدار خوان تهی نهفته به سرپوش می شود

3 در هر کجا فسانه چشم تو سر کنند چشم غزال، خواب فراموش می شود

4 از صبح اگر خموش شود شمع دیگران روشن دلم ز صبح بناگوش می شود

5 گردش ز جا نخیزد اگر خاک ره شود هر کس که از خرام تو مدهوش می شود

6 بار سلاح عاریه مردان نمی کشند دریا ز موج خویش زره پوش می شود

7 تلخی که نوش جان کنی آن را، شود شکر نیشی که در جگر شکنی نوش می شود

8 می حسن را ز پرده شرم آورد برون گل در شکفتگی همه آغوش می شود

9 چون آب ازانفعال فرو می رودبه خاک سروی که با نهال تو همدوش می شود

10 صائب خموش باش که در مجلس شراب می عاجز از پیاله خاموش می شود