غبار معصیت از عفو پایمال شود از صائب تبریزی غزل 3976

1 غبار معصیت از عفو پایمال شود چو سیل واصل دریا شود زلال شود

2 درین بساط که نعمت ز هم نمی گسلد ادای شکر کسی می کندکه لال شود

3 چو شمع خودسرخودمی خورم ز غیرت عشق چرا به گردن او خون من وبال شود

4 دلی چو نافه پر از خون گرم می باید کجا به خرقه پشمین کس اهل حال شود

5 مباش غره به خوبی که دور چون برگشت به یک دوهفته مه چارده هلال شود

6 سبکروان به فتادن ز پای ننشینند شکست شهپر موج شکسته بال شود

7 جدا ازان لب میگون اگر شراب خورم حباب در قدحم عقده ملال شود

8 غبار خاطرآن تیغ می شود صائب اگر چوآب گهرخون من زلال شود