غبار هستی ما پرده دار از صائب تبریزی غزل 1662

1 غبار هستی ما پرده دار سیلاب است کتان طاقت ما شیر مست مهتاب است

2 دهان شیر بود خوابگاه وادی عشق حصار عافیت این محیط، گرداب است

3 چنان ز سیر چمن خاطرم گزیده شده است که شاخ گل به نظر آستین قصاب است

4 عیار آتش روی ترا چه می داند؟ هنوز دیده آیینه در شکرخواب است

5 اگر ز غیبت ما در حضور می افتند حضور خاطر ما در حضور احباب است

6 ترا چه بهره ز رنگینی کلام بود؟ که همچو طفلان چشمت به سرخی باب است

7 به دور زلف تو کفر آنچنان رواج گرفت که طاق نسیان امروز طاق محراب است

8 سر مشاهده عیب خود اگر داری کدام آینه بهتر ز عالم آب است؟

9 چرا خموش نگردند طوطیان صائب؟ سخن شناس درین روزگار نایاب است