خصم غالب را زبون صبر و از صائب تبریزی غزل 2556

1 خصم غالب را زبون صبر و تحمل می‌کند از تواضع سیل را مغلوب خود پل می‌کند

2 از ترحم حسن جولان می‌نماید در نقاب ساقی از بی‌ظرفی ما آب در مل می‌کند

3 با خودآرایان به سر بردن جنون می‌آورد طرّه دستار اینجا ناز کاکل می‌کند

4 نیست حسن و عشق اگر یکرنگ با هم، از چه رو خنده گل رخنه در منقار بلبل می‌کند؟

5 رتبه افتادگی از کیمیا بالاترست قطره ناچیز را گوهر تنزل می‌کند

6 خرده‌ای چون غنچه هرکس را که باشد در گره زیر چندین پرده از رخسار او گل می‌کند

7 می‌خورد رزق حلال، آن کس که در ملک وجود کسب خود را پرده روی توکل می‌کند

8 از دل پرخون بود گفتار دردآلود من در بساط شیشه تا می هست قل‌قل می‌کند

9 قامت خم بیش می‌سازد شتاب عمر را سیل را پا در رکاب سرعت این پل می‌کند

10 حسن صائب رام می‌گردد ز استغنای عشق چاره این صید وحشی را تغافل می‌کند