پرده از راز من گوشه نشین از صائب تبریزی غزل 1640

1 پرده از راز من گوشه نشین ساز گرفت برق در خرمنم از شعله آواز گرفت

2 بوی گل را نتوان در گره شبنم بست به خموشی نتوان دامن این راز گرفت

3 شد صفای لب میگون تو بیش از خط سبز باده حسن دگر از شیشه شیراز گرفت

4 مکن ای شمع نهان چهره ز پروانه من که ز خاکسترم این آینه پرداز گرفت

5 زان خم زلف برآوردن دل دشوارست نتوان طعمه ز سر پنجه شهباز گرفت

6 سرمه در حجت ناطق ننماید تأثیر نتوان نکته بر آن چشم سخن ساز گرفت

7 هر که دانست سرانجام حیات است فنا چون شرر دامن انجام در آغاز گرفت

8 به تماشای گل و لاله کجا پردازد؟ آن که آیینه ز مشاطه به صد ناز گرفت

9 گر چه هر گوشه ترا هست نظر باز دگر نظر لطف ز صائب نتوان باز گرفت