احوال دل ز دیده خونبار از صائب تبریزی غزل 1922

1 احوال دل ز دیده خونبار روشن است حال درون خانه نمایان ز روزن است

2 روشندلان همیشه سفر در وطن کنند استاده است شمع و همان گرم رفتن است

3 در انتظام کار جهان اهتمام خلق مشق جنون به خامه فولاد کردن است

4 جوهر بس است بیضه فولاد را حصار آن را که دل قوی است چه حاجت به جوشن است؟

5 دست و دهن اگر چه نماید تنور رزق نسبت به دست کوته ما چاه بیژن است

6 شستن به اشک، گرد کدورت ز روی دل آیینه را به دامن تر پاک کردن است

7 ظالم به مرگ سیر نگردد ز خون خلق در خواب، کار تشنه لبان آب خوردن است

8 دل چون کمال یافت نهد پای بر فلک چون دانه خوشه گشت رجوعش به خرمن است

9 صائب ز خود برآی که شرط طریق عشق گام نخست از خودی خود گذشتن است