درشتی از فلک شیشه رنگ از صائب تبریزی غزل 3721

1 درشتی از فلک شیشه رنگ می بارد زمانه ای است که از شیشه سنگ می بارد

2 لب صدف زده تبخال و ابر بی انصاف به کام شیر و دهان پلنگ می بارد

3 گشاده رو سخن سخت نشود ز کسی به هر دری که بود بسته سنگ می بارد

4 نه هر که داغ گذارد ز دردمندان است که زهر چشم ز داغ پلنگ می بارد

5 تو از فشاندن تخم امید دست مدار که ابر رحمت حق بی درنگ می بارد

6 اگر عیار تریهای روزگار این است ز چهره گل امید رنگ می بارد

7 مدار از گل این باغ سازگاری چشم که خون بیگنهانش ز چنگ می بارد

8 چرا عقیق نسازد به سادگی صائب درین زمانه که از نام ننگ می بارد