1 مرکز خاک است گردون آسمان عشق را لامکان یک پله باشد آستان عشق را

2 تا چه آید، روشن است، از دست این یک قبضه خاک چرخ نتوانست زه کردن کمان عشق را

3 گفتگوی عاشقی لاحول بی دردان بود عقل نتواند شنیدن داستان عشق را

4 پیش ازین اینجا نمک را قیمت الماس بود شور من کان ملاحت ساخت خوان عشق را

5 روز و شب ظاهر به داغ کهنه و نو می شود نیست ماه و آفتابی آسمان عشق را

6 گرم رفتاری چراغ پیش پای ما بس است مشعل دیگر چه حاجت کاروان عشق را

7 آسمان را رعشه هیبت به خاک انداخته است کیست تا بر سر کشد رطل گران عشق را

8 خاک را چون باد نعل جستجو در آتش است نیست آسایش زمین و آسمان عشق را

9 شکرلله صائب از اقبال همت، عاقبت مهربان خویش کردم قهرمان عشق را