سرو بالای تو از آب روانی از صائب تبریزی غزل 1621

1 سرو بالای تو از آب روانی برداشت کوه تمکین تو از خاک گرانی برداشت

2 از اجل چاشنی قند مکرر یابد در حیات آن که دل از عالم فانی برداشت

3 می خورد خون جگر بیش ز ته جرعه عمر بیشتر هر که تمتع ز جوانی برداشت

4 دل ز جمعیت اسباب چو برداشتنی است آنقدر بار به دل نه که توانی برداشت

5 از سبکروحی پروانه کباب است دلم که ز جان دست به یک بال فشانی برداشت

6 بر دلم درد گران بود ز بی حوصلگی صبر ازین کوه گرانسنگ گرانی برداشت

7 رنگ صائب به رخ می نتوانم دیدن تا ز رخساره من رنگ خزانی برداشت