چرخ مقوس است ترا خانه از صائب تبریزی غزل 6360

1 چرخ مقوس است ترا خانه کمان بگذر چو تیر راست ز کاشانه کمان

2 دست از ستم بدار که در هر گشاد تیر شیون بلند می شود از خانه کمان

3 تن در مده به عجز که در قبضه جهان گردد کباده، نرم چو شد شانه کمان

4 مگذر ز حرف راست که از تیر نی بود وقت مصاف نعره شیرانه کمان

5 باران تیر چون نکند خانه ها خراب؟ کز روی اوست هاله مه خانه کمان

6 ایمن مشو ز خصم که در پشت کردن است هنگام جنگ، حمله مردانه کمان

7 صائب نکرده راس دل خویش را چو تیر زنهار پا برون منه از خانه کمان