دل روشن از ریاضت بسیار از صائب تبریزی غزل 4277

1 دل روشن از ریاضت بسیار می‌شود آهن ز صیقل آینه‌رخسار می‌شود

2 از حسن اتفاق ضعیفان قوی شوند پیوسته شد چو مور به هم مار می‌شود

3 سیم و زر خسیس به کوری شود تلف نقد ستاره خرج شب تار می‌شود

4 با تشنگی بساز که در تیغ آبدار جوهر تمام ریشه زنگار می‌شود

5 از خرج ابر کم نشود دخل بحر را کی دل مرا ز گریه سبکبار می‌شود

6 صد شِکوه به جاست گره زیر لب مرا شرم حضور مانع اظهار می‌شود

7 شبنم به آفتاب رسانیده خویش را دولت نصیب دیده بیدار می‌شود

8 دوری ز برگ بود به دل بار پیش ازین امروز برگ بر دل من بار می‌شود

9 نقش قدم ز پیشروان می‌برد سبق آنجا که شوق قافله‌سالار می‌شود

10 زان روی آتشین دل هرکس که آب شد صائب مرا دو دیده گهربار می‌شود