مایه پرورش عالم اسباب از صائب تبریزی غزل 1564

1 مایه پرورش عالم اسباب یکی است باغ هر چند به صد رنگ بود آب یکی است

2 لطف چون قهر مرا زیر و زبر می سازد نسبت سیل به این خانه و مهتاب یکی است

3 محو دیدار ندارد خبر از لطف و عتاب چشم حیرت زدگان را نمک و خواب یکی است

4 غافل از مستی حسنی ز جگرسوختگان داغ در چشم تو و لاله سیراب یکی است

5 چه کنم آه که در دیده بی پروایان صبر آیینه و بیتابی سیماب یکی است

6 عجز و قدرت نشود مانع بیباکی عشق خانه شاه و گدا در ره سیلاب یکی است

7 قانع از قامت یارست به خمیازه خشک بخت آغوش من و طالع محراب یکی است

8 دل سودازده را مایه سرگردانی است حلقه چشم تو و حلقه گرداب یکی است

9 نیست در مشرب من ساده و نوخط را فرق درد پیش من مخمور و می ناب یکی است

10 رشته جان من و رشته آن موی کمر چون نپیچند به یکدیگر اگر تاب یکی است؟

11 در میان گل و مل نیست دورنگی صائب مدت جوش گل و جوش می ناب یکی است