نفس باد بهاران چمن آرای از صائب تبریزی غزل 1560

1 نفس باد بهاران چمن آرای خوشی است سایه ابر عجب دام تماشای خوشی است

2 نفس گرم طلب کن ز جگرسوختگان که در احیای دل مرده مسیحای خوشی است

3 کج مکن پیش قدم گردن خود چون مینا کز دل و چشم ترا ساغر و مینای خوشی است

4 چه زنی قطره به هر سوی، فرو رو در خویش که درین تنگ صدف گوهر یکتای خوشی است

5 تو بدآموز به صحرا شده ای چون مجنون ورنه وحشت زده را گوشه دل جای خوشی است

6 اگر از هر دو جهان چشم توانی پوشید در پریخانه دل آینه سیمای خوشی است

7 وصل هر چند میسر به تمنا نشود مکن اندیشه دیگر که تمنای خوشی است

8 بوسه ای گر به دو عالم دهد آن جان جهان از ندامت مکن اندیشه که سودای خوشی است

9 صائب از صحبت خوبان جهان قسمت ما نیست گر لطف بجا، رنجش بیجای خوشی است