جمعیت جسم از نفس پا به از صائب تبریزی غزل 2119

1 جمعیت جسم از نفس پا به رکاب است شیرازه مجموعه ما موج سراب است

2 جایی که بود عمر خضر نقش بر آبی این هستی ده روزه ما در چه حساب است؟

3 این هستی پوچی که تو دلبسته آنی موقوف به یک چشم زدن همچو حباب است

4 از قطره اشکش جگر سنگ شود داغ هر دل که ازان حسن گلوسوز کباب است

5 سیری ز تماشا نبود اهل نظر را دریای گهر پر ز تهی چشم حباب است

6 حسنش شده در بردن دل گرم عنانتر هر چند که از حلقه خط پا به رکاب است

7 ناشستگی من بود از سر به هوایی چون سرو، مرا پای به گل در لب آب است

8 امید من از نامه نوشتن نکشد دست هر چند که مکتوب مرا جنگ جواب است

9 از مردم خاموش طلب سر حقیقت کاین کوزه سربسته پر از باده ناب است