1 خون پامال بود شبنم گلزار وطن دهن گرگ بود رخنه دیوار وطن

2 این زمان پنجه شیرست به خونریزی من خارخاری که به دل بود ز گلزار وطن

3 سبزه در زیر سر سنگ ترقی نکند قدمی پیش نه از سایه دیوار وطن

4 اول از گوهر من آب طراوت می ریخت خونم افسرده شد از سردی بازار وطن

5 می زند دیده غربت به هوایت پر و بال چند چون کاه دهی پشت به دیوار وطن؟

6 به عزیزان وطن، یوسف خود را مفروش که زر قلب بود نقد خریدار وطن

7 پیر کنعان نه غلط باخت که بینش را باخت واکند چند کسی چشم به دیدار وطن؟

8 سینه خویش به روشنگر غربت برسان تا به کی صبر کنی در ته زنگار وطن؟

9 در سفر محنت چه زود به سر می آید همه عمر به چاه است گرفتار وطن

10 سرمه چشم بود خاک غریبی صائب همچو کوران چه کشی دست به دیوار وطن؟