فروغ زندگانی برق شمشیرست از صائب تبریزی غزل 6757

1 فروغ زندگانی برق شمشیرست پنداری نفس عمر سبکرو را پر تیرست پنداری

2 چنان از موج رحمت شد زمین و آسمان خالی که دریای سراب و ابر تصویرست پنداری

3 طراوت نیست چون گهواره در سیمای این طفلان سپهر خشک یک پستان بی شیرست پنداری

4 به مشت خاک خود کامروز و فردا می برد بادش چنان دلبستگی داری که اکسیرست پنداری

5 مرا از زندگانی سیر کرد از لقمه اول طعام این خسیسان آب شمشیرست پنداری

6 سرآمد عمر و گامی طی نشد از وادی مطلب به پایم این ره خوابیده زنجیرست پنداری

7 کمربسته است چون گل از پریشانی به خون من حواس خمسه من پنجه شیرست پنداری

8 ز شان عشق، عاشق در نظرها شوکتی دارد که نقش پای مجنون پنجه شیرست پنداری

9 چنان در رشته طول امل پیچیده ای صائب که صحرای طلب را زلف شبگیرست پنداری