ترا که عالم آیینه عالم از صائب تبریزی غزل 1660

1 ترا که عالم آیینه عالم آب است چه احتیاج به تحصیل باده ناب است؟

2 به گرد راز دل ما که می تواند گشت؟ خزینه گهر ما به مهر گرداب است

3 ز عشق اگر نکنم گریه، نیست بیدردی غبار خاطر من سنگ راه سیلاب است

4 ز چهره گل سیراب، رنگ شد سفری هنوز شبنم بیدرد در شکرخواب است

5 دری که بر رخ زاهد به گل برآوردند به چشم مردم ظاهرپرست محراب است

6 گرفته است تب احتیاج عالم را مدار چرخ تنک مایه هم به دولاب است

7 ز سیل حادثه دلهای روشن آسوده است درین خرابه متاعی که هست مهتاب است

8 چرا صدف نکند چاک، سینه را صائب؟ درین زمانه که گوهرشناس نایاب است